Het barst van de toffe wandelroutes in Meraner Land. Het zijn er zelfs zoveel, dat ik in het begin niet wist waar ik moest beginnen. Hoe maak je nu een keuze uit al die routes? Hoeveel hoogtemeters kun je zonder problemen lopen? En waar vind je mooie uitkijkpunten? 

Gelukkig konden onze behulpzame Duitse buren op de camping ons van goed advies voorzien. En zo trokken wij er vol vertrouwen op uit voor onze eerste hike in de bergen van Zuid Tirol. 

Het wandelen bleek verslavend. Niet alleen vanwege de ons omringende panorama’s, ook vanwege de fysieke uitdaging. Elke top voelde weer als een prestatie. Zo kwam het dat we tijdens onze vakantie in Zuid Tirol flink wat dagtochten maakten. Zes in totaal. Telkens in een ander gebied, alle zes met hun eigen charme, maar allemaal in de nabijheid van Meran en Lana. 

Op zoek naar de gletsjer in het Martelltal

Onze eerste wandeling in Zuid Tirol bracht ons samen met onze Duitse buren naar het Martelltal / Val Martello. Zij zaten om vervoer verlegen, wij konden wel wat routeadvies en wandeltips gebruiken. Een goede deal dus. 

Het startpunt van onze wandeling lag aan het einde van de autoweg net voorbij de Enzianhütte. Het wandelgebied hier is onderdeel van Nationaal Park Stilfserjoch (Stelvio National Park). De route die onze Duitse buren hebben uitgezocht heet het Gletscherlehrpfad en is zo’n 10 kilometer lang. 

Tip! Stop voordat je naar het beginpunt van de wandeling rijdt bij het Bezoekerscentrum (een paar kilometer voor Gand) voor een kaartje van de route en om te informeren of de route volledig begaanbaar is. 

Wandelen over het Gletscherlehrpfad

Het eerste deel van de route lopen we door het bos. Maar al na een half uur lopen we boven de bomen in een brede vallei waar een rivier doorheen slingert met allerlei aftakkingen. In de verte zien we een waterval van een steile helling naar beneden storten. Als we de vallei hebben overgestoken volgt er een steile klim. Het lastigste deel van de route. Eenmaal boven is het nog een half uur tot aan de gletsjer. Nou ja, wat er nog van over is. De gletsjer schijnt in een rap tempo te smelten en met tientallen meters per jaar korter te worden. 

We zien de gletsjer in de verte liggen, omringd door besneeuwde toppen. We bevinden ons op ruim 2.600 meter. Onze volgende stop is de knusse Marteller Hütte. Hier maak ik kennis met de lekkere versnaperingen die de Zuid Tiroler berghutten bieden. We houden het vandaag bij een drankje. Een verfrissende Johannisbeerschörle (een soort cassis). Daarna beginnen we aan de afdaling. Wederom door het schilderachtige dal, maar wel een ander pad. Het laatste deel volgen we de route via de Plima Schlucht door het bos weer terug naar de parkeerplaats. Moe van de inspanning, maar heel voldaan stappen we in de auto. 

Routedetails Gletscherlehrpfad 

  • Afstand: 10 kilometer
  • Hoogtemeters stijgen: 627 meter (nog net geen record voor ons)
  • Hoogtemeters afdalen: 627 meter
  • Maximale hoogte: 2.610 meter

Op ontdekking op de groene Vigiljoch

Als we ‘s ochtends onze tent openritsten dan keken we naar de mooie groene Vigiljoch, de huisberg van Lana. Dus natuurlijk moesten we deze ook van dichtbij verkennen. En dat gaat gelukkig erg makkelijk. De Vigiljoch is een gemoedelijke berg, minder afgelegen dan het Martelltal en ook minder hoog. Het landschap is minder ruig en bewoond. 

Vanuit Lana pakten we de kabelbaan naar het bergstation. Vanaf hier beginnen diverse wandelroutes, maar je kunt ook de stoeltjeslift nemen die je niet ver van het beroemde kerkje afzet. Wij besluiten te lopen. Eerst lopen we een stukje om de berghelling richting de bronnen. Deze zijn helaas niet bereikbaar, dus slaan we af en beginnen aan onze klim naar de Bärenbadalm.

Na een drankje bij de Bärenbadalm lopen we richting het kerkje dat op alle foto’s van de Vigiljoch staat, de perfecte plek voor een picknick. Vanaf hier begint onze afdaling naar het Schwarze Lacke en de Panoramaweg. Dit is het hoogtepunt van onze wandeling. Het uitzicht over het Etschtal is prachtig. En door het heldere weer kunnen we zelfs de toppen van de Dolomieten zien. We gaan er even goed voor zitten. Een panorama om nooit te vergeten. 

Routedetails Vigiljoch

  • Paden: 1, 34a/b, 2, 9, 7, 34 en 13
  • Afstand: 11 kilometer
  • Hoogtemeters stijgen: 526 meter 
  • Hoogtemeters afdalen: 526 meter
  • Maximale hoogte: 1.854

Grenzen verleggen op de Mutspitze

Als je dan toch eenmaal lekker aan het wandelen bent, is het ook wel leuk om je grenzen te verleggen en dat deden we met onze wandeling naar de Mutspitze / Cima del Monte. Op deze wandeling overbrug je 880 hoogtemeters. En zover hadden wij nog nooit geklommen of gedaald. 

De Mutspitze ligt in het wandelgebied Hochmuth/Dorf Tirol en is onderdeel van Naturpark Texelgruppe. De top ligt op 2.291 meter en het pad ernaartoe is steil, maar goed aangelegd staat in de omschrijving. Dus vol goede moed gaan we op pad. 

Bij de Hochmuth kabelbaan is het druk, maar eenmaal boven verspreidt de mensenmassa zich in allerlei richtingen. Ons pad gaat meteen steil omhoog om daarna af te vlakken. Vanaf Gasthaus Mutkopf begint de echte klim naar de Mutspitze. Onderweg komen we veel 60- en zelfs 70-plussers tegen. Dan moet het ons toch ook lukken? 

“Jetzt ist es ernst”

We lopen gelijk op met twee Duitstalige Belgen. We maken wat foto’s over en weer en wisselen wat tips uit over Zuid Tirol. De klim is lang, maar niet echt lastig en al tijdens de klim heb je geweldig uitzicht over het Etschtal. 

Pas het laatste half uur naar de top, wordt het serieus pittig en kijk je vanaf het pad zo de diepte in. Dat wordt nog spannend met de afdaling… Of zoals de Duitse jongeman zei die ook in ongeveer hetzelfde tempo omhoog ging: “jetzt ist es ernst”. 

Eenmaal op de top is het uitzicht nog veel mooier dan ik had durven dromen! We hebben niet alleen helder uitzicht over het Etschtal, maar kijken ook vol op de toppen van de Texelgruppe. Natuurlijk maken we heel veel foto’s. Van het Gipfelkreuz, samen met onze nieuwe Belgische vrienden en van het uitzicht in alle richtingen. 

Dan is het tijd voor de afdaling. Het eerste deel valt eigenlijk nog best mee. Niet in de afgrond kijken en gewoon stapje voor stapje. Het tweede deel van de afdaling tot de Mutkopf is eigenlijk lastiger vanwege de ongelijke keitjes. We sluiten de wandeling af met de Belgen op het terras van de Mutkopf. 

Routedetails Mutspitze

  • Afstand: 7,5 kilometer
  • Hoogtemeters stijgen: 880 meter (een nieuw persoonlijk record!)
  • Hoogtemeters afdalen: 880 meter
  • Maximale hoogte: 2.291 meter

Tradities en almen in het Ultental

Het Ultental is misschien wel het meest romantische dal in de omgeving van Meran/Lana. Ik keek mijn ogen uit tijdens deze wandeling. Niet alleen vanwege de mooie groene bossen en glooiende alpenweides. Het zijn de vele authentieke alpenhutten en boerderijen die er hier uitsprongen, gepaard met rijke boerentradities. Het werd een heel ander soort wandeling dan voorgaande tochten. 

Ook deze wandeling maakten we weer samen met onze Duitse campingburen met wie we het inmiddels heel goed konden vinden. Zij hadden wandelgebied Schwemmalm voor ons uitgezocht. Vanaf het bergstation vertrok onze wandeling richting de Kuppelwieser Alm. Eerst nog boven de boomgrens maar al snel op de rand van een lariksbos. We zien kleine watervalletjes, kabbelende bergbeekjes en overal horen we het geluid van koebellen. Hoe sprookjesachtig wil je het hebben? 

Vanaf de Kuppelwieser Alm begint de echte afdaling terug naar het dalstation van de Schwemmalmbahn. Met een grote stuwdam in onze rug, en waarschuwingsbordjes die ons wijzen op het gevaar van water dat over de dam heen naar beneden kan storten, lopen we naar beneden. Misschien is onze wandeling door dit vredige bos wel de gevaarlijkste route tot nog toe? 

De romantiek van vroeger

In het kleine Sankt Moritz stoppen we bij de plaatselijke alm voor een drankje en huisgemaakte apfelstrudel. De hut is gemütlich en überkneuterig, maar past helemaal in het landschap. Het laatste stuk lijkt het alsof we door een openluchtmuseum lopen. 

We zien oude opa’s hout hakken voor de winter, oude oma’s bezig in de moestuin en hele gezinnen zijn voor het laatst dit jaar aan het hooien. Met de hand, want anders gaat het niet op deze schuine hellingen. En natuurlijk overal het geluid van die koebellen. De houten boerderijen zijn rijkelijk versierd met kleurrijk geraniums en petunia’s. De ene is nog mooier en leuker dan de andere. Het leven hier is eenvoudig, maar kleurrijk. En dan zijn we weer bij de kabelbaan, in 2020, en laten we de romantiek weer achter ons. 

Routedetails Schwemmalm Ultental

  • Paden: 6, 5, 5b, 11, 6 en 12
  • Afstand: 13,6 kilometer
  • Hoogtemeters stijgen: 232 meter 
  • Hoogtemeters afdalen: 1.253 meter
  • Maximale hoogte: 2.278 meter

Marlinger Höhenweg en Marlinger Waalweg

De omgeving van Meran is bekend vanwege zijn Waalwegen. Dit zijn grotendeels vlakke wandelpaden langs irrigatiekanalen op de berg die gegraven zijn om de onderliggende eeuwenoude wijngaarden te bewateren. 

De meest populaire Waalweg is waarschijnlijk de Marlinger Waalweg. Een route van 12 kilometer tussen Tell en Lana. Wij wilden de Marlinger Waalweg graag combineren met de hoger gelegen Marlinger Höhenweg en er zo een rondje van maken. 

Onze route begon bij Schloss Lebensberg boven Lana met een flinke klim over een saaie asfaltweg. Als je die eenmaal achter de rug hebt begint het mooie deel van de route. Vanaf de Marlinger Höhenweg heb je namelijk fantastisch uitzicht over Meran. Je kunt alles zien liggen, maar vooral de grote paardenrenbaan springt in het oog. 

Ter hoogte van Algund dalen we af richting de Marlinger Waalweg. We vinden het irrigatiekanaal al snel en beginnen aan het pad langs het smalle kanaal, tussen de wijngaarden en appelboomgaarden. Onderweg worden appels verkocht en vind je weer idyllische hutten met huisgemaakte druiven- en appelsap en andere lekkernijen. 

Ook zien we een aantal voor de route kenmerkende belletjes en hamertjes. Zolang deze geluid maken, weten de boeren dat het water stroomt. Vroeger werden op deze manier illegale aftakkingen van het kanaal ontdekt, maar ook opstoppingen in het water. 

Vlak voor het einde treffen we onze Belgische vrienden van de Mutspitze weer. Wat toevallig! Het laatste half uur lopen we samen richting Lana. 

Marlinger Höhenweg of Waalweg?

Achteraf had ik spijt dat we niet de volledige 12 kilometer van de Waalweg hebben gelopen. Het rondje in combinatie met de Höhenweg was praktisch, maar een groot deel van de Höhenweg loop je over asfalt en in minder interessant gebied. Daarnaast is er een goede OV-verbinding tussen start- en eindpunt van de Waalweg, dus ook dat had geen belemmering hoeven zijn. 

Routedetails Marlinger Höhenweg en Marlinger Waalweg

  • Afstand: 16,5 kilometer
  • Hoogtemeters stijgen: 410 meter 
  • Hoogtemeters afdalen: 410 meter
  • Maximale hoogte: 822 meter

De panorama’s van Merano 2000 

Ook in de winter is Meran een populaire bestemming. Veel wintersporters leven zich dan uit in de sneeuw in skigebied Merano 2000. Maar in de zomermaanden is ditzelfde gebied een populaire wandelbestemming. Inmiddels zijn we goed geoefend en deinzen we niet terug voor wat hoogtemeters. We kiezen daarom de route naar de Mittager Hütte en maken een klein uitstapje naar de Windspitz. 

We nemen vanuit het dorpje Falzeben de kabelbaan naar boven. Voordat we aan onze wandeling beginnen, testen we eerst nog even de lokale rodelbaan. Die leuk is, maar niet spectaculair. 

Na een korte pittige klim komen de eerste mooie panorama’s in beeld. Groene vlaktes worden afgewisseld met puntige rotsen en grote keien. Na ongeveer een uur bereiken we ons eerste Gipfelkreuz van de dag. De eerste inderdaad. De Missensteinjoch (2.128 meter) is slechts een voorproefje van wat ons later te wachten staat. 

Tip! Na een stevige wandeling is het heerlijk om even tot rust te komen in de thermen van Meran. Het is de ideale plek om na een uitdagende bergwandeling even helemaal te ontspannen. Het warme water is afkomstig van natuurlijke bronnen op de Vigiljoch en geurt heerlijk. 

Een bioscoop met uitzicht 

Het landschap wordt steeds rotsachtiger. Als we bij de Mittager bergen komen, zien we de hellingen vol liggen met grote keien. Over de keien lopen we naar de top van de Windspitz (2.390 meter), waar het gek genoeg windstil is. Vanaf hier zien we zowel de Kleine als de Grote Mittager, maar ook de Ifinger toppen. In de verte zijn de Dolomieten in wolken gehuld. 

Onze afdaling begint met een bezoekje aan de Mittager Hütte. Deze hut biedt indrukwekkend uitzicht over het skigebied en bij helder weer de Dolomieten. Niet voor niets vind je hier dan ook een Dolomieten Kino. Oftewel een bioscoop met uitzicht. Een paar stoeltjes, meer is het niet, maar dat is ook echt alles wat je nodig hebt. Hier komen we weer bekenden tegen, namelijk onze nieuwe Duitse campingburen. 

Bij de Mittager Hütte besluiten we naar het dalstation van de kabelbaan te lopen. We voelen ons fit en willen de vakantie met een sportieve prestatie afsluiten. Onderweg naar beneden begint het bewolkt te worden en in de verte horen we het donderen. Oh oh… We besluiten snel door te lopen naar de volgende hut. Die is nog wel een eindje weg en net voor we er zijn, begint het te regenen. Gelukkig niet heel hard of heel lang, dus we kunnen onder de bomen schuilen. Daarna klaart het weer op en lopen we snel door naar de auto. Wat een mazzel! 

Eenmaal terug bij de camping, zien we de wolken over Merano 2000 heen rollen en even later gaat het flink te keer. Onweer in de bergen… heerlijk! 

Routedetails Mittager Hütte Merano 2000

  • Afstand: 15 kilometer
  • Hoogtemeters stijgen: 670 meter 
  • Hoogtemeters afdalen: 1.070 meter
  • Maximale hoogte: 2.390 meter

Bonus: De appels en kastanjes van Völlan

Vanaf onze camping in Völlan kon je ook een aantal mooie korte wandelingen maken. Zo ontdekten wij dat er niet alleen appels in Völlan verbouwd worden, maar ook tamme kastanjes en ontdekten we hele mooie uitkijkpunten over Völlan en het nabijgelegen St. Hippolyt kerkje. 

Om Völlan lopen meerdere routes. De Kastanjeroute is een leuke route om met kinderen te doen. Onderweg staan allerlei opstellingen die je dingen bijbrengen over de Kastanje. Net zoals de appelbomen, hangen de kastanjebomen in september vol met kastanjes, die in de regio als echte lekkernij te boek staan. 

Een wat langere en zwaardere route brengt je vanuit Völlan naar de Völlaner Badl. Een afgelegen gasthuis met een mooie tuin en lekkere Kaiserschmarrn. Even verderop had je mooi uitzicht over de heuvels vol met appels rondom Völlan en het pittoreske St. Hippolyt kerkje. Aan het eind van onze route kwamen we ook nog langs de mooie Obertalmühle waar nu ook een heel goed gasthuis gevestigd schijnt te zijn. Helaas was die gesloten toen wij langs kwamen. Maar dat maakte de wandeling niet minder leuk. 

Er zijn nog veel meer mooie wandelgebieden in dit deel van Zuid Tirol en ik zou er ooit graag nog meer verkennen. Welke route zou jij kiezen voor een mooie wandeling in Meraner Land?

Meer lezen over Zuid Tirol?

4 Comments

  1. Nu heb ik zin in Kaiserschmarrn! En in wandelen in Oostenrijk! Nog even geduld en tot die tijd genieten we gewoon van deze verhalen en plaatjes.

    • Goed zo! Dat was precies de bedoeling van deze blog. We mogen de komende weken gelukkig wel dromen van buitenlandse bestemmingen!

  2. De Meraner Hohenweg is ook een aanrader! Een kilometer of 100, niet te zwaar qua routes, maar zo mooi en afwisselend!

Laat een reactie achter