Normaal gesproken schrijf ik niet zo snel een blog over een wandeling of ander tochtje dat we maakten. Meestal stop ik deze tips en leuke routes in een blog over een specifieke regio. Maar nu is het tijd om een uitzondering te maken. Deze wandeling is namelijk de leukste wandeling die ik tot nu toe in 2020 gemaakt heb. En geloof me, we hebben wat gewandeld tijdens de lockdown.
Een paar weken geleden beleefden we een spontaan pop-up avontuur in Noord-Limburg. We verbleven op camping De Oude Barrier aan de rand van de Boshuizerbergen. Een natuurgebied even buiten Venray. Niet heel erg bekend en daarom ideaal om wandelend te verkennen.
Al wandelend door de Boshuizerbergen en landgoed Geijsteren loop je over de rivierduinen, langs jeneverbessen en onderweg kom je ook nog allerlei bijzondere monumentale pandjes tegen.
Wandelen in de Boshuizerbergen en landgoed Geijsteren
De tip voor deze wandeling kregen we van de vriendelijke campingeigenaar. Hij vertelde dat de route niet bewegwijzerd was, maar met behulp van Google Maps en een fietskaart zouden we de weg prima moeten kunnen vinden en dat bleek helemaal te kloppen. De route loopt aan het begin grotendeels gelijk met Pieterpad etappe 20, dus ook die bordjes kun je volgen, maar dan mis je wel het mooiste stuk door de rivierduinen.
Om je op weg te helpen met de route, heb ik de wandeling in Google Maps uitgetekend. Aangezien Google helaas niet alle bospaadjes kent, klopt de route na de Rosmolen niet helemaal met zoals wij gelopen zijn, maar hopelijk vind je ook het leuke stuk met de bruggetjes met mijn uitleg!
Met de camping als start- en eindpunt loop je iets meer dan 10 kilometer.
Van camping de Oude Barrier naar de Boshuizerbergen
Vanaf camping de Oude Barrier loop je vrij gemakkelijk het natuurgebied Boshuizerbergen in. Eerst ga je linksaf het spoor over en na het spoor ga je het eerste pad rechts, hier zit ook een klein parkeerplaatsje. Je volgt het pad tot je tegen een hek aanloopt. Let op, tot je er tegenaan loopt. Niet al eerder een hek naar links of rechts doorgaan.
De op één na grootste jeneverbespopulatie van Nederland
Als je het hek door bent, neem je vervolgens het eerste pad rechtsaf. Vanaf hier beginnen de rivierduinen. Maar dat is niet de enige bezienswaardigheid op dit deel van de route. In dit gebied vind je namelijk de op één na grootste populatie jeneverbessen van Nederland. De grootste populatie schijn je in Otterlo te kunnen vinden, op nog geen 10 kilometer van mijn geboorteplaats. Dat had ik nou nog nooit gehoord. Zo zie je maar, je kunt nog heel wat leren van zo’n wandeling.
De rivierduinen van de Boshuizerbergen
Dat de jeneverbes het hier goed doet, is vrij logisch, je loopt hier dwars door de duinen. Rivierduinen wel te verstaan. Deze duinen zijn ontstaan door opwaaiend zand uit opgedroogde rivierbeddingen. Het wandelpad gaat hier telkens omhoog en omlaag. Het mooiste uitzicht heb je vanaf een plek die op Google Maps staat aangeduid als ‘Mooiste plekje op een duin’.
De Rosmolen: een pittoreske watermolen
We vervolgen onze route naar de Zuiderbergweg. Dit bospad spreekt ons meer aan dan de Rosmolen, genoemd naar de monumentale watermolen waar we naar op weg zijn. Hoe dichter we bij de watermolen komen, hoe moerassiger het wordt. Niks geen opstuivend duinzand meer, maar bruggetjes over kleine stroompjes en drassige paden met varens er langs. Daar waar het bospad stopt, ontvouwt zich een schilderachtig tafereel. De Rosmolen blijkt een monumentale boerderij te zijn met daaraan vast de watermolen.
Vanaf de boerderij heb je geweldig uitzicht over de omliggende landerijen. Ook vind je hier een romantische picknickplek. Dus voor ons is het tijd om onze broodjes uit de tas te halen. Na een lunch met een view lopen we verder. De volgende stop is de Willibrorduskapel.
De Willibrorduskapel
Voorbij de Rosmolen nemen we het eerste bospad linksaf. We verlaten hier definitief het Pieterpad, dat verder gaat richting Wanssum. Eigenlijk zonde dat die hier de andere kant op gaat, want wij komen in een ontzettend leuk stukje bos terecht. Het is minder drassig, maar er zijn nog wel overal slootjes. Met verschillende bruggetjes ga je als het ware van eiland naar eiland. We lopen over zoveel mogelijk bruggetjes en zetten dan koers richting de Willibrorduskapel.
De kapel zelf is eigenlijk gewoon een minikerk met een oude waterput en een grenspaal ernaast. De grenspaal markeerde vroeger de grens tussen het land van Kessel en het land van Cuijk. Tegenwoordig loopt hier de provinciegrens tussen Noord-Brabant en Limburg.
De kapel is de laatste stop op onze route. Vanaf hier lopen we weer terug naar de camping.
Wat de route zo leuk maakt is de afwisseling en de vele bezienswaardigheden onderweg. Loop je eerst een paar kilometer door het zand te ploegen, even later bevind je je in een moerasgebied. Het laatste stuk leidt je door een bos met statige lanen. Hier spotten we zelfs nog een hertje op het pad. Verder vond ik het leuk om zelf te navigeren. Door de vele paden, kwam je ook niet zoveel mensen tegen. Iedereen maakte weer andere keuzes.
Wat is de leukste wandeling die jij tot nu toe gemaakt hebt dit jaar?
Like it? Pin it!
2 Comments
Mijn leukste wandeling tot nu toe? Phoe, daar vraag je me wat. Onlangs wandelde ik een ochtend in de Kampina bij Oisterwijk, maar de omgeving van het Cadettenkamp bij Teteringen (Brabant) is ook erg fijn. En mocht ik een keer in Limburg zijn, dan zet ik deze wandeling zeker op mijn to-do lijst.
Allebei nog nooit geweest, maar ik ben al eerder verrast door de schoonheid van Brabant, dus kom graag nog een keer meer mooie natuur ontdekken.