En daar zit je dan op een zonnig terras in Puglia, het zuiden van Italië. Terugdenkend aan de eerste maand van deze reis. Wat kun je veel meemaken in een maand. De prachtige zonsopkomst op de dag van vertrek uit Nederland voelt daardoor als een eeuwigheid geleden. De zon reist al een maand lang met me mee. Eerst naar Toscane, toen naar Napels en nu dus naar Puglia.
De eerste weken voelden nog als vakantie, maar inmiddels is het besef ingedaald: de komende maanden ga ik niet naar Nederland. Er valt nog zoveel te ontdekken in zuidelijk Europa, maar alles op zijn tijd, deze weken geniet ik eerst nog volop van het leven in La bella Italia!
Antwoorden op de belangrijkste reisvragen
Waar heb je het lekkerste gegeten?
Het eten in Italië is echt goed! Hoe toeristisch een bestemming soms ook is, ik vind het leuk dat je bijna uitsluitend Italiaanse restaurants tegenkomt. De kwaliteit verschilt, maar vaak vind je net buiten de populairste pleinen, dorpen en steden het lekkerste eten. Het is moeilijk een keuze te maken, maar deze restaurants vormen de top 3:
- Trattoria d’ì Borgo, Greve in Chianti
- Signora Bettola, Santa Lucia, Napels
- Osteria Piatti Chiari, Cisternino
Welke lokale specialiteiten heb je geprobeerd en was het lekker?
Ik heb al best wel wat lokale specialiteiten geprobeerd in Italië en de meesten vond ik echt heel lekker. Hier komen ze:
Toscane:
- Lampredotto: de stoofpot van koeienmaag, geserveerd op of met brood, maar ik bestelde ‘m met pasta. Een beetje vreemde textuur, maar wel heel lekker!
- Schiacciata alla l’uva: een echt seizoensgerecht dit platbrood met zoete druiven. Het komt nog het meest in de buurt van een Limburgse vlaai. Echt een aanrader als je in de herfst naar Toscane gaat.
- Chianti Classico: de wijnen uit de Chianti Classico streek zijn een begrip in Italië. Ik probeerde er één bij de lunch en die smaakte fantastisch! De fles die ik zelf kocht, vond ik bij nader inzien wat minder lekker.
Napels:
- Pizza Neapolitana: de echte pizza uit Napels met een dikke broodachtige rand en dunne slappe bodem. Ondanks dat ik een echte broodliefhebber ben, vind ik de pizzamet dunne krokante bodem toch lekkerder. Sorry Napels.
Puglia:
- Pasticciotti: cakejes gevuld met crème, tenminste de klassieke variant. Krokant van buiten zacht van binnen, zijn er tegenwoordig met verschillende vullingen. Ik probeerde die met crème en amarenen. Smaakt naar meer!
- Focaccia Barese: een luchtig platbrood met tomaten en rozemarijn op de top. Ik mocht deze proeven tijdens de street food tour in Bari, bij één van de oudste bakkerijen van Bari. Om je vingers bij af te likken!
- Panzerotto: een kleine gefrituurde pizza. De klassieker is gevuld met mozzarella en tomatensaus. Alhoewel ik het deeg best lekker vond, vond ik de vullingen tot nog toe wat flauw. Ik moet echter nog naar het populairste panzerotto zaakje van Ostuni.
- Gegrilde octopus: De octopus is hier alles behalve taai en je kunt hem in allerlei vormen eten. Gegrild met een salade of op een broodje. Een aanrader!
Wat is de beste gelato tot nu toe?
Het beste ijszaakje vond ik in Toscane in Certaldo. Ma Ke Gelato, maakt luchtige gelato met verse ingrediënten en zonder toevoeging van kleur- en smaakstoffen.
Ik kan ook Cremeria Alla Scala in Ostuni en Gentile in Bari aanraden. Bij de laatste koos ik voor pure chocolade met kaneel. Wauw, wat een goede combinatie! Ook deze gelateria’s verkopen puur ijs, zonder toevoegingen.
Twee weken in sprookjesachtig Toscane
Na een lange reis kwam ik aan bij mijn accommodatie in Toscane en het voelde meteen als vakantie! De zon scheen, het uitzicht op de glooiende heuvels vol met wijnranken was perfect en ik kreeg een warm welkom van de hosts Alessandra en Carmine. Een periode van niets moet en alles mag, begon op dat moment. Mooie wandelingen door de wijngaarden, bezoekjes aan Middeleeuwse dorpen als Certaldo en Colle Val d’Elsa volgden.
Iets meer voorbereiding vroegen de dagtrips naar Florence en Siena. Beide prachtige renaissance steden. De Kathedraal van Siena is misschien wel de mooiste kerk waar ik ooit geweest ben. Een ander hoogtepunt was de lunch- en wijnproeverij bij A Solatio, een wijn- en olijfolieboerderij waar ik een leuk inkijkje kreeg in het leven op het Toscaanse platteland.
Ondertussen bleef de zon maar schijnen en begonnen de herfstkleuren hun intrede te doen. Toscane was mede daardoor de perfecte start van deze reis. Een heerlijke plek om de druktes van de weken daarvoor af te sluiten en de reismodus opnieuw te vinden.
Twee dagen in rauw Napels
Het contrast met mijn volgende bestemming kon niet groter zijn. Na twee weken in het sprookjesachtige Toscane stapte ik weer in de auto om de weg naar het zuiden te vervolgen. Puglia was te ver in één dag, dus plande ik een stop in het rauwe en ruige Napels. Nog voor ik bij mijn accommodatie was, had ik al kennisgemaakt met de Napolitaanse chaos. Kruisingen stonden muurvast en auto’s manoeuvreerden er als mieren doorheen. Gelukkig kwam ik zonder kleerscheuren en blikschade aan.
Napels zelf bleek een stad met het hart op de tong. De emotie zweeft door de smalle straten. Overal zie je uitingen van vreugde, verdriet, geluk en frustratie. De schone was hangt buiten aan het balkon, het afval ligt in grote hopen op straat. Het is duidelijk, in deze stad wordt geleefd.
Er valt van alles te beleven. Na een wandeling langs de Middellandse Zee ging ik naar de Spaanse wijk, de lokale volksbuurt. Vandaar naar het Centro Storico. In de avond sloot ik natuurlijk af met een Napolitaanse pizza bij 50 Kalo.
Het verdict na een dag in Napels: een indrukwekkende stad, waar je je dagen, zo niet weken kunt vermaken. Maar waar het verrassend genoeg ook heel erg druk is met toeristen en waar sommige plekken, zoals het centro storico, aan karakter hebben ingeboet om plaats te maken voor massatoerisme. In die straten zien ze me een volgende keer in ieder geval niet terug.
De eerste twee weken in Puglia
In Puglia is het de eerste dagen koud en nat. Kennelijk kon de zon deze tocht naar het zuiden niet bijbenen. Maar dat geeft helemaal niets, zo kan ik me de eerste dagen rustig installeren in mijn huisje voor een maand. Het prachtige grote terras moet nog maar even wachten.
Natuurlijk keert na een paar dagen regen en wind, ook hier de zon terug. En geniet ik inmiddels volop van de witte dorpjes, de traditionele Pugliaanse keuken die bekend staat als ‘La cucina povera’ (de arme keuken, verwijzen naar de eenvoudige gerechten) en natuurlijk het mooie terras bij mijn huisje in Ostuni. Ik ben zelfs al wezen pootjebaden in de Adriatische zee.
Ik heb inmiddels bezoekjes gebracht aan Ostuni en Monopoli. Op de fiets ging ik naar Cisternino, mijn favoriete dorpje in Puglia tot nu toe. Ook ging ik met een gids op pad in het drukke Bari om kennis te maken met het lokale street food. Dat was een erg lekker dagje!
Met nog twee weken te gaan, hoop ik hier nog meer te zien van de olijvenoogst die net is begonnen en natuurlijk nog een paar van die mooie witte oude dorpjes met klassieke huisjes (trulli).
De reismodus is dus weer gevonden en de nieuwsgierigheid aangewakkerd! De komende weken hoop ik weer een hoop mooie ontdekkingen te doen!
Over de links in dit artikel
Transparantie en authenticiteit zijn heel belangrijk voor mij en voor Backpackfever. Daarom wil ik je graag laten weten dat ik in dit artikel gebruikmaak van affiliate links. Als je via zo’n link iets aanschaft, ontvang ik een kleine commissie. Jij betaalt hier niets extra voor. Deze samenwerkingen en links hebben geen invloed op mijn eerlijke mening en de tips die ik met je deel. Mijn doel is en blijft om jou te inspireren en te voorzien van de beste en meest oprechte reisadviezen, en ik raad dan ook alleen producten of diensten aan die ik zelf ook gebruik en waar ik volledig achter sta.